گندم:
باران ابدی بودنت در من باریدن میگیرد
و من،
در فراسوی تمام این دردها
زندگی را میجویم.
آن هم با چاشنی عشق تو که در دلم جوانه زده.
میپیچم به استواری وجودت همچون ساقه ای تکیده.
و تو،
میشوی مأمن تمام خستگی هایم.
این پاییز شکوفه خواهم داد
اگر اینگونه شود....