آدما شروع میکنن به دوست داشتن کسی برای فرار از تنهایی.
بعد میفهمن وقتی کسی رو دوست دارن از همیشه تنهاترن.
چون دیگه حرف دلشونو فقط میتونن به اون آدم بزنن.
چون فکر میکنن فقط اونه که درکشون میکنه.
سفره ی دلشون پیش همه بسته میشه بجز اون.
و امان از روزی که اون آدم کسی باشه که به سمت سکوت هُلت بده.
اونوقته که تنهاییت کامل میشه.
دیگه نه میتونی با اون آدم حرف بزنی نه با هیچ کسه دیگه.
پ.ن:همراهی با مگسی که داره روی مانیتور دستاشو میزنه به همدیگه هم عالمی داره.