خنده هایت

چه ارزشی داره شاد زندگی کردن و همیشه خندیدین و دیگران رو به خنده انداختن زمانی که وقتی نیستی و ازت یاد میشه با این که، این همه شادمانه زندگی کردی باز هم یه غم بزرگ میشینه تو دلم.چه ارزشی داره که همیشه تصویرت توی ذهنم خندون باشه و اخمت یادم نیاد اما حتی وقتی یاد خنده  هات میافتم گریم بگیره.

نه.من اینو نمیخوام.تو همیشه میگفتی اگه من یه روزی نبودم خاطرات خوش و تکیه کلام هام رو بگید و بخندید.لابد همونطور که شاد زندگی کردی می خواستی شاد هم باقی بمونی لااقل برای اونایی که میشناسنت،فرقی نمی کنه دلیلت چی بود مهم اینه که خواستت این بوده.تو که وصیتی نداشتی می خوام به این خواستت عمل کنم.

دوستت دارم درست به همان اندازه که خودت میدانی و بس.

عزیز دلم رسالت تو همین خنده هایت بود