آرزوها رو اینجوری فراموش میکنیم

جای دیگه رو نمیدونم اما اینجا اینجویه که دست به هر کاری بخوای بزنی باید پول داشته باشی.بخوای ورزش کنی،موسیقی یاد بگیری،درس بخونی، مسافرت بری و....  یا اصن تفریحات کوچیک انجام بدی.تا اینجا مشکلی نیست.بعد میگی خب من برای اینارا باید برم سرکار درامد داشته باشم بتونم برم باشگاه ساز بخرم برم کلاس هزینه دانشگاه سفر و... اکی میرم سر کار.بعد میری سرکار میبینی انقد تایم کاری زیاد و گاها حتی بدون تعطیلاته و درامدا انقدر کمه که حالا مشکلت دوتا شده اولش فقط پول نداشتی الان علاوه بر اینکه هنوزم پول انجام اینکارو نداری دیگه وقتشم نداری! و میافتی رو دور روزمرگی و تکرار و تکرار و تکرار....

دو تا دسته کلید توی زیپ داخل کیفم دارم ک همییییشه 

بدون استثنا وقتا دست میکنم تو کیفم اول اونی میاد تو دستم که لازمش ندارم!   

این دقیقا خوده خوده منم در مقابل تو:))

من نمیگم ازت متنفرم...

فقط میگم اگه تو از یه تصادف

بدجور آسیب دیده بودی

و من یک تلفن داشتم،

پیتزا سفارش میدادم!

بیشتر از اینکه شما بدتون بیاد از انرژی منفی و چس ناله ها و حال بدِ هرکسی

خودش بیزاره از خودش از اینکه همچین شخصیتی باشه.

اگه تبدیل به چیزی شده که ازش بیزاره لازمه بدونید انتخابش این نبوده بلکه دچارش شده.

پس لطفا در واکنش هامون "انسان" باشیم‌!

پ.ن: بدترین قسمت حال بد اینه که از ته قلبت نمیخوای که حالت بد باشه و خسته شدی از خودت اما نمیتونی.