قانون نانوشته

نمیدونم چه قانون نانوشته ای بین جمع رفاقت پسرونه وجود داره که همشون فک میکنن اگه یه دخترو از ته قلب دوست داشته باشن یا بهش متعهد باشن یا خیلی خاطرشو بخوان و اون دختر براشون با ارزش و مهم باشه براشون یه ضعف محسوب میشه و اگر همچین حس های داشته باشن از رفیقاشون قایم میکنن یا پیش اونا طور دیگه ای رفتار میکنن حالا جالب اینه که اکثریت همچین کسی تو زندگیشون هست فقط همگی برای هم نقش بازی میکنن که نهههههه ما مَردیم ،ما خیلی قوی هستیم ،ما ضعف نشون نمیدیم پیش دختر جماعت! دختر فقط واسه سرکار گذاشتنه. مرد که به کسی متعهد نمیشه.مرد که دلشو دست دختر جماعت نمیده ما فقط یکم اونم فقط یکم نقش بازی میکنیم پیششون که به خواسته هامون برسیم و .....و فکر میکنن که اگه حقیقت رو بگن رفیقاشون تو جمعشون مسخرشون میکنن و دست میندازنشون.

 اینکه واقعا سطع شعور و فرهنگ ما انقدر پایین  اومده و سیر نزولی داشته که اگه بفهمیم کسی دچار یه آدم دیگه شده و براش ارزش قائله و بهش متعهد شروع میکنیم به دست انداختنش رو نمیدونم اما میدونم مردی  که این ریسک رو بکنه و شجاعت و جسارت نشون دادن احساسش نه با خفت بلکه با غرور و سربلندی به طوری که احدی اجازه تمسخر به خودش نده هنوز پیدا نشده!

*خیلی اوقات ما رابطه هامون رو به خاطر حرف کسایی خراب میکنیم که خودشون دور از چشم ما دارن همون کاری رو میکنن که ما رو به خاطر انجامش سرزنش کرده بودن.