وقتایی که هیچی خوب نی.
وقتایی که دلت به هیچی خوش نی.
وقتای که از ریز تا درشت زندگیت گره خورده.
وقتایی که هرکی حالتو می پرسه یهو بغض میکنی و نمیتونی جلوی اشکاتو که حلقه میزنه تو چشمات بگیری.
وقتایی که هیچ چیز اونطوری که میخوای نیست.
وقتایی که هیچکس اونطوری که باید باشه نیست.
وقتایی که حتی بارون بوی مرگ میده برات،یا اونقدر درگیری که ماه رو نمیبینی!
وقتایی که به معنای واقعی کلمه از همه چی خسته ای! همه ی کار و زندگی درس و مشغله هاتو میزاری کنار کز میکنی تو اتاقت زیر پتو و تند تند بغض میکنی و یکی یکی قورتشون میدی.
وقتایی که میرسی به نقطه ای که هیچ چیز و هیچکس و هیچ جایی آرومت نمیکنه....