من به ظاهر آدم مرموزی هستم.
و این باعث میشه آدما در مورد کنجکاو بشن.کجکاوی باعث میشه سعی کنن بهم نزدیک بشن.و من همیشه‌ی خدا اونقدر ساده و احمق هستم که وا میدم.
و همین وا دادن خودش باید دلیلی بشه برای اینکه متوجه بشن من نه مرموزم نه آب زیرکاه اما خب عموما اینطوری نمیشه و صداقت بیش از حدم که از سادگی بیش از حدمه کار دستم میده.
همه ی آدما یواشکی هایی برای خودشون دارن بدون استثنا من آدمی هستم که یواشکیمو با دیگران تقسیم میکنم و همیشه ضربه میبینم.
همیشه بهم ثابت میشه که آدما در واقع به زبون میگن دوست دارن حقیقتو بشنون اما ته قلبشون دوست دارن دروغ بشنون و من هر بار بازم حقیقتو میگم.
من آدمی هستم پایبند به انسانیت،معرفت،شعور،مروت،نجابت و معبودم و من آدمی هستم که اشتباه قضاوت میشم.