همیشه آدم ها تو شرایط سخت فکر میکنن به خودشون بیشتر از همه داره ضربه وارد میشه و بیشتر از بقیه تحت فشار هستند...
حقیقت اینه که هیچ وقت نمیشه بهشون حق نداد یا قضاوت کرد.همشون به نوعی از زاویه خودشون هم درست فکر میکنن هم غلط.( مگر در مواقعی که کل قضیه منطقی نباشه یعنی مثلا طرف اصلا تو جایگاه مهمی از جریان نباشه و شده باشه کاسه داغتر از آش)
درستش اینجاست که خب آسبیب انقدر براشون بزرگه که از توانشون خارجه و برای همین فکر میکنن خودشون بیشتر از همه زیر فشار هستند و غلطش اینجاست که فکر میکنن این تصور واقعیه و زجر و مشکلات و تحمل کردن و تحت فشار بودنای دیگران رو نمیبینن .برای همین از همه توقع دارن که درکشون کنن که ملاحظه کنن و.... در صورتی که همونایی که ازشون توقع دارن خودشون همین توقع رو از اطرافیانشون دارن!و گاهی هم انقدر این مسئله که خیلی هم همه رو درک میکنن و دارن بهشون حال میدن رو باور میکنن که فکر میکنن حقیقته!
بنابراین بیایین از این توهم که بدبخت ترین فرد کره ی زمین هستیم بیاییم بیرون و به جای این همه متوقع بودن کمی همدلی و همدردی کنیم!تو این دنیا انقدر بدی و بدبختی هست که هر کسی به به نوع خوش به قدر کافی بدبخت هست پس بهتره این بازی بی فایده کی از همه بدبخت تره رو کنار بزاریم و اگر نمیتونیم کمکی بکنیم حداقل زخمی به زخمای یه تن از هم متلاشی شده اضافه نکنیم!
*نمیخواد خودتونو بزارید جای کسه دیگه چون آدما این کارو اصلا بلد نیستن درست انجام بدن فقط تو همون جایگاه خودتون عکس العمل و رفتار درست نشون بدید.
**تا حالا شده از ته دل بی صدا فریاد بزنی چون نتونی بزاری حتی کسی صدای گریه هاتو بشنوه چه برسه به فریاد! ؟