صدایم کن چرا که محتاج صدایت هستم؛همچنانی که کودکی محتاج اوایی مادری است.صدایم کن چرا که صدایت ارامش وجود من است.صدایم کن چرا که عشق را می شود از صدایم خواند از فرسنگ ها دور تر.صدایم کن چرا که انقدر خوابالود بوده ام که مدت هاست صدایت را نشنیده ام.من به تو محتاجم مرا در اغوشت ببیچ.
صدایم کن که قرن هاست صدایم می کنی و من بی باسخ رهایت کرده ام.
اکنون من صدایت می زنم؛تو نیز مرا بی باسخ مگذار .
جوابم را بده تا شرمنده شوم.
کمکم کن تا بشیمان شوم .
مرا ببخش تا همیشه در کنارت بمانم.
ای معبود من......